Serwis archiwalny, aby przejść do serwisu tegorocznej edycji Kongresu Kultury Regionów, kliknij link

w progu...

Drukuj
w progu...
opowieść z tamTEJ strony
 
 
***
 
biegnie nić delikatna od świtu do zmroku
wzlatamy przemijamy ku niebios przestrzeniom
wciąż przed czymś uciekamy przyspieszamy kroku
piórko losu chwytając leciutko nad ziemią
 
w wielkiej budowli świata maleńka osnowa
my jakby mikrocząstka w kosmicznym wszechbycie
kręci się kołowrotek snuje nić od nowa
od początku do końca śpiewamy swe życie
 
jest z nami ból i radość światło cienia smuga
to rośnie zło to dobro rozkwita cud kwiatem
droga swojska i obca ścieżka kręta długa
i nadzieja co staje łuną ponad światem
 
snuje się promień słońca między granicami
stajemy zamyśleni na progach w podcieniu
obłok jasny przepływa w nas i ponad nami
i trwamy ku odejściu w duszy odmienieniu
 
Wanda Łomnicka-Dulak

…piórko, pisklęta, dzieci, które stają u progu życia…
 
Opowieść o dzieciach, których życie los splótł w jeden warkocz. Będziemy im towarzyszyć od momentu, gdy na krosna żywobycia założona jest jedynie osnowa, a o pierwszych ruchach czółenka decydują rodzice. Będziemy z nimi aż do czasu, kiedy sami będą tkali swoją opowieść. Kiedy sami zadecydują, jaką drogą poprowadzić wątek swojego życia (a może nawet wprawić w ruch kolejne krosna)…
 
W swoim życiu, podobnie jak każdy z nas, będą świadkami przekraczania niejednego progu - symbolicznej i dosłownej granicy pomiędzy znanym i nieznanym, swoim i obcym. Granicy, którą samemu trzeba przekroczyć, by osiągnąć kolejny etap w życiu. Pożegnać to, co było i przyjąć to, co będzie… Moment odważenia się na przekroczenie kolejnego progu, wyjście ku nowemu. Radości odkrywania, ale nie tylko. Będzie też tak, że osnowa żywobycia powiedzie ich ku nieuchronności przemijania - to będzie wymagało pokory w pogodzeniu się z tym, co nieuniknione… a w takich sytuacjach samemu nie jest łatwo…
Czy znajdzie się ktoś, kto będzie im towarzyszył w przekraczaniu kolejnych granic, kolejnego progu?…
 
…piórko - ulotność i kruchość życia, ale tutaj też nadzieja…
…widząc jak unosi się na wietrze, nie pozwólmy  by spadło na ziemię
… złapmy i dzielmy się z innymi
 


16 października 2019, godz. 18:00
Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ
ul. Długosza 3, Nowy Sącz

___
fot. Marek Harbaczewski

Dodaj na Wykop Dodaj na Blip Dodaj na Flaker Dodaj na Facebook

(...) Pielęgnujemy dawne przodków obrzędy:
to co weszło w zwyczaj, niech zwyczajem zostanie,
a to, co było, cośmy od Ojców zasłyszeli, lub sami jeszcze widzieli,
przekażmy tym, co po nas przyjdą;
pomni, że gdzie była przeszłość, tam i przyszłość będzie.

Leon Potocki „Świecone, czyli pałac Potockich w Warszawie” 1854

Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ 
ul. Długosza 3, 33-300 Nowy Sącz 

tel. +48 18 448 26 10 (sekretariat)
poniedziałek - piątek: 8:00 - 16:00

tel. + 48 18 448 26 00 (kasa/recepcja)
 

[X]

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz określić w Twojej przeglądarce.